Ik heb mijn brein nog maar net een heel klein beetje op het spoor van “werk” gezet wanneer de eerste appjes alweer binnen komen.
‘Komt dat tijdstip van die meeting toevallig van jou? Want dat komt dus helemaal niet uit, wij zijn eerder in de week al op school!’ en een ander: ‘Sorry dat ik stoor hoor maar er staan allemaal verschillende tijdstippen in je mail, welke zijn het nou?’
Ik heb geen mail gestuurd, de directie heeft een mail gestuurd. Een officiële uitnodiging voor de jaaropening. Met inderdaad ook een bijlage van de algemene jaaropening en een hint naar een gezamenlijke teamborrel. Ondertekend door, hoe kan het ook anders, de directie zelf.
Goed, ik ben weer wakker. Trek de verstofte laatjes in mijn hoofd maar weer eens open na een heerlijk rustige vakantie. Actief luisteren, hoe deed je dat ook al weer. Uit die dramadriehoek blijven.
En hoe ging die oude wijsheid van mijn oma nog maar weer?! O ja! Wie zich niet ergert maar verwonderd wordt geen tachtig maar wel honderd. Ik ben vast van plan de honderd te halen dus dat wordt verwonderen.
Wel met een mond vol tanden want ik moet toch echt even opstarten. Ga rechtop in mijn stoel zitten en staar naar de appjes. Registreer wat ik daarbij voel. Een speldenprik, een irritatie, een zucht. Een berustend gevoel van: o ja, zo ging dat en dan een glimlach. Ik ben er weer.
Feiten en luisteren. Feit is dat ik geen mail met uitnodiging heb gestuurd al was ik er van op de hoogte. Maar luisteren kan ik wel. Ik benoem vervolgens dat de mail niet van mij is en haar helaas niet kan helpen. En dat ik hoop dat ze er met de directeur uit komt. Ik krijg meteen een verontschuldigende app terug met de vraag hoe mijn vakantie was. Want zo werkt het dan ook wel weer.
Mijn vakantie is voorbij. De laatjes in mijn hoofd in een beweging afgestoft. In de betrekkelijke rust van de laatste week van de zomervakantie blader ik weer door het GROW-model, de dramadriehoek. Zet communicatie-stops weer op een rijtje en het gedragsraam in 3D op in mijn hoofd. Pak doosjes met kaartspellen uit de kast en speel met ideeën hoe die in te zetten komend jaar. Er vormen zich plannen, opties. Ik weet het weer. En wat ik nog niet weet ga ik dit jaar ontdekken. Verwonderen en luisteren. De basis voor elk coachtraject. Ik hoop het dit jaar nog beter te leren. Klinkt best relaxt eigenlijk. Ik heb er zin in!
Klaar voor de start!
