Flierefluitend verzamel ik de spullen die nodig zijn voor de online les die ik ga geven. Microfoon, webcam. Snoertjes en stapel boeken om die webcam op goede hoogte te zetten. Mijn aantekeningen en een glaasje water. Ondertussen werk ik nog een vaat weg en rommel ik wat in de tuin. Ik heb er zin in en voel me relaxt.
Een half jaar geleden was dat een heel ander verhaal. Ik wist wel wat wilde vertellen en ook dat het waarde had. Daar maakte ik me niet zoveel zorgen over. Maar de techniek en uitvoering… Dat was een groot mysterie voor me. Wat als er op miraculeuze wijze geen verbinding zou zijn met de mensen die betaald hadden? Wat als mijn heldere verhaal een brij van aan elkaar geknoopte woorden zou worden, zonder dat er een logisch verhaal van te maken viel. Wat als ik gewoon niet meer wist wat ik moest zeggen. Of dat ik per ongeluk op delete zou duwen en alle gegevens verdwenen waren… Wat als, wat als, wat als…
Waar sta je op de lijn van je ontwikkeling ?!?
Het is een terugkerende vraag in het jaarprogramma voor de pedagogisch coach. En met reden.
Je eigen ontwikkeling in beeld hebben is iets wat je steeds vraagt van je coachee.
Wanneer men die ontwikkeling niet ziet heeft coachen geen toegevoegde waarde.
Een proces verloopt niet vanzelf en zeker niet in een rechte lijn. Meteen nadat je vol enthousiasme begint, kom je de eerste hobbels al tegen. Waarvan de verhaaltjes in je eigen hoofd vaak de grootste obstakels vormen. Als buitenstaander lijkt de oplossing zo simpel, maar deze obstakels kunnen behoorlijk lastig te nemen zijn.
Ik ben er dan ook voorstander van dat je als coach weet wat er achter de schermen gebeurt.
Weet hoe je doorzet, hoe een tegenslag kan voelen. Hoeveel moed ervoor nodig kan zijn om door te zetten en het anders te gaan doen. En hoe kun je dat nu beter leren dan door dit ook zelf aan te gaan!
Door zelf regelmatig stil te staan bij je persoonlijke ontwikkeling als coach en als mens, zie je ook de ander beter. Als mens, in ontwikkeling. Als gevolg daarvan is het makkelijker je te verwonderen en te luisteren. Te gaan coachen. Zodat de ander durft veranderen.
Vlak voor ik op de startknop klik realiseer ik me iets: Ik doe dit gewoon!
Zonder er echt bij na te denken. Eerst kon ik het niet en vond ik het spannend. Maar ik heb geoefend, angsten overwonnen en fouten gemaakt. En nu ben ik vaardig…Dat moet ik straks even vieren!
Ben jij nieuwsgierig naar het jaarprogramma voor de pedagogisch coach?
Kijk HIER voor meer informatie.